Koekjes, deodorant, sokken en nog veel meer producten verzamelen de inwoners van een appartementencomplex in Tel Aviv. Bedoeld voor hun helden die naar het front zijn vertrokken. Een inwoner, die niet met zijn naam in de krant wil, vertelt dat ze al duizenden sjekels (de Israëlische munteenheid) heeft opgehaald en dat geld heeft gebruikt om verschillende levensmiddelen in te kopen.

In de dozen belanden ook brieven met bemoedigende teksten. Op een ervan staat ‘Am Yisrael Chai’, ofwel ‘het volk Israël leeft’, de titel van een solidariteitslied. Ook tekenen de bewoners de vlag van Israël op de kaartjes en wensen ze de soldaten succes.

In heel Israël zijn allerlei initiatieven ontstaan om de duizenden reservisten een hart onder de riem te steken. Er wordt gekookt, geld ingezameld en kleding gebracht. Het tekent hoe Israël de oorlog op dit moment beleeft. Volgens de laatste berichten is zelfs een regering van nationale eenheid dichtbij en lijken Israëliërs het grotendeels eens te zijn over de vergelding van het leger. Het verdriet en ongeloof over de gruwelen van zaterdag hebben plaatsgemaakt voor eensgezindheid en vergeldingsdrang.

Burgers in Israël die niet worden opgeroepen, zitten aan de buis gekluisterd. Omdat veel Israëliërs thuiswerken, zoeken familieleden elkaar op. Daardoor beleven ze de raketbeschietingen, die op televisie worden aangekondigd met oranje pop-upmeldingen, samen. Anderen kiezen voor vrijwilligerswerk of gaan naar het ziekenhuis om bloed te doneren.

Sirenes en explosies

Dan klinken de sirenes. De inwoners van het appartementencomplex lopen haastig naar de eerste verdieping om te schuilen voor eventuele raketten. Er klinken vier explosies, naar alle waarschijnlijkheid onderscheppingen van de Iron Dome, het luchtafweersysteem van het Israëlische leger. Na twee relatief rustige dagen en nachten in Tel Aviv was het dinsdagmiddag weer raak.

Maar de inzamelingsactie gaat door. Soldaat Amit is met zijn witte Skoda naar Tel Aviv gereden om de dozen op te halen en te vervoeren naar zijn eenheid op de Westelijke Jordaanoever. “De oorlogssituatie is nu heel anders, maar ik ben blij dat ik kan helpen,” vertelt hij, terwijl hij de dozen vol goederen inlaadt. “Ik ben jullie heel dankbaar,” sluit hij af.

Beelden op sociale media laten een peloton tanks zien die onder luid applaus wordt uitgezwaaid, terwijl burgers nog een laatste groet van erkenning brengen. De soldaten die al aanwezig zijn in het zuiden bedanken vervolgens voor alle steunbetuigingen en etenswaren die ze hebben ontvangen.

Geen water meer

Een wandeling naar de supermarkt, voor nog meer goederen, is genoeg om te beseffen dat Israël in oorlog is. Twee mannen praten terwijl ze sigaretten uit een bestelbusje laden en naar binnen brengen over Hamas en Hezbollah. In de winkel is geen flessenwater meer te vinden. Een klant zegt al twee andere supermarkten te hebben bezocht, maar water is nergens te vinden.

Verder oogt de supermarkt goed gevuld. Lily Krol, een klant met een aantal boodschappen in haar hand, vertelt niet bang te zijn om met haar elektrische step de straat op te gaan. “Dit zijn we gewend. Mijn kinderen gaan morgen weer naar school.”

De bewoners van het appartementencomplex zijn tevreden dat ze van betekenis konden zijn. Diezelfde middag worden ze voor een tweede keer opgeschrikt door sirenes. Maar anders dan de mensen in de Gazastrook worden zij tegen inkomende raketten beschermd door de Iron Dome.