Harel Sharabi (17) werd maandag wakker vol ongeloof. ,,Ik kan gewoon niet beseffen dat we na twaalf maanden nog steeds in dezelfde situatie zitten. Het voelt alsof helemaal niets is veranderd”, vertelt ze tijdens de herdenking in de verwoeste kibboets van Be’eri.

Sharabi verloor haar tante en twee nichten op 7 oktober. Twee ooms werden die dag gegijzeld, één heeft zijn ontvoering niet overleefd. Bij de herdenking worden de namen van de gegijzelde broers (Yossi en Eli Sharabi) opgenoemd, waarna de menigte ‘achsjav’ (‘nu’ in het Hebreeuws) roept. Verwijzend naar het veel gehoorde ‘breng ze nu thuis’ in Israël.

De 17-jarige Sharabi brengt deze ‘emotionele’ dag door in de kibboets waar een groot gedeelte van haar familie woonde. ,,Iedereen zit bij het graf van hun geliefden. Ook ik ga straks naar de laatste rustplaats van mijn tante en nichten, om deze dag met hen door te brengen.”

Om precies 06.29 uur zette Hamas op 7 oktober 2023 vol de aanval in op het zuiden van Israël. Terroristen wisten ook de kibboets in Be’eri binnen te dringen. De twee broers van de Sharabi familie woonden daar beiden met hun gezinnen.

Yossi Sharabi sloot zich samen met zijn vrouw, drie dochters en schoonzoon (de half-Nederlandse Ofir Engel) op in de veilige kamer van zijn huis. Militanten braken de deur open en namen Ofir en Yossi vervolgens mee naar Gaza, terwijl de rest van de familie kon ontsnappen.

Niet ver van de ‘stille en eerlijke’ Yossi, werd ook broer Eli meegenomen. Maar waar het gezin van Yossi kon vluchten, werden Eli’s vrouw en twee dochters doodgeschoten. Een kibboetsbewoner zag het lichaam van de vrouw op de grond liggen, later werd ook de dood van haar dochters bevestigd. ,,Mijn nicht was ook mijn beste vriendin”, vertelt Harel Sharabi snikkend. ,,Ze wilde nog dat ik naar haar verjaardag zou komen, maar ik kon helaas niet. Daar heb ik veel spijt van.”

In de eerste weken na de oorlog was het lot van Eli onbekend. ,,We wisten niet wat we moesten doen met de lichamen van mijn tante en nichten. Begraven? Of wachten totdat Eli is gevonden? Want wat zijn de kansen dat hij nog zou leven? Mijn oma wilde echter direct een begrafenis. Dat was het moeilijkste dat ik ooit heb meegemaakt.” Een week na de begrafenis, kreeg Sharabi officieel te horen dat haar ‘humoristische en slimme oom’ ontvoerd was.

In januari komt de tweede klap voor het 17-jarige meisje: oom Yossi zou bij een Israëlisch bombardement om het leven zijn gekomen. Tot op de dag van vandaag is het lichaam in Gaza gebleven. Gebroken van verdriet gaat het Sharabi door met de strijd om haar beide ooms terug naar Israël te brengen. Ze doet veel interviews met media, waarbij ze de politieke analyse graag aan anderen overlaat. ,,Ik ben geen politicus. Ik weet niet hoe de gijzelaars het snelste terugkomen. Maar ik weet wel dat we niet onderhandelen met een normaal ander land, we onderhandelen met terroristen.”

Anderen in Israël geloven wel in onderhandelingen met Hamas, zoals de demonstranten voor de residentie van premier Benjamin Netanyahu in Jeruzalem. Zij probeerden vanochtend op het symbolische tijdstip van 06.29 met veel lawaai de baas van het land wakker te schudden.

Want ook in Tel Aviv zijn inwoners zichtbaar aangedaan. Een vrouw bij de centrale fontein pinkt een traan weg als ze kijkt naar een foto van een gedode Israëli. Fotolijstjes, kaarsen, brieven en nog veel meer attributen omsingelen de fontein. Aan de oorlog kan niemand ontsnappen. Dat werd nog duidelijker toen Hamas in de ochtend het zuidelijke deel van Tel Aviv liet opschrikken met een raketaanval, met twee gewonden als gevolg.

Voor het ministerie van Defensie in Tel Aviv laten demonstranten maandag hun woede blijken. Daar zijn zelfs een aantal Israëli’s begonnen met een hongerstaking voor het lot van de gijzelaars. ,,Netanyahu wordt in een houdgreep gehouden door zijn extreme coalitiegenoten”, zegt een demonstrant.